BMW M3
Mονάχους μονάχουςTι γίνεται όταν ένας συντάκτης βρεθεί μονάχος στο Mόναχο με μία BMW M3;
Kείμενο: ¶κης Tεμπερίδης
Eικονογράφηση: Γιάννης Kαστανάκης
? ΠΩΣ είναι μία αποστολή του περιοδικού στο εξωτερικό για τη γνωριμία ενός νέου μοντέλου;
Συνήθως, με όλες τις ανέσεις και καλά οργανωμένη! Tόσο οργανωμένη, που μερικές φορές
σπαταλάς σαββατοκύριακα ή τριήμερα δουλειάς σε μια άγνωστη ―και συχνά βαρετή― πόλη,
κοιμάσαι και τρως σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων και στο τέλος οδηγείς ένα πληκτικό μέχρι
θανάτου 1300άρι σε διαδρομή? 68 χιλιομέτρων, μποτιλιαρισμένος ως επί το πλείστον.
? Kι όμως, υπάρχουν και χειρότερα. Παράδειγμα η αποστολή που οργανώσαμε στο Mόναχο για
την οδήγηση της BMW M3 SMG II, για την οποία μπορείτε να διαβάσετε σε άλλες σελίδες του
περιοδικού. Kακή αποστολή με τέτοιο αυτοκίνητο, θα μου πείτε, είναι δυνατό; Kι όμως, αν η
πτήση αναχωρεί στις οκτώ το πρωί και επιστρέφει στις επτά το βράδυ, δε μεσολαβούν παρά
δώδεκα ώρες. Aν υπολογίσουμε και τη μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, τότε δε μένει
παρά ένα οχτάωρο για να μετακινηθείς με ταξί, να παραλάβεις το αυτοκίνητο, να βρεις χάρτη
για διαδρομές οδήγησης εκτός πόλης, όμορφο περιβάλλον για φωτογραφίες και φυσικά να
επιστρέψεις πίσω, χωρίς να ρισκάρεις μήπως χάσεις την πτήση. Aν μάλιστα είσαι μόνος σου
―όπως στην προκείμενη περίπτωση―, τότε πρέπει να επιστρατεύσεις οδηγό για να κάνει το
μοντέλο στις action ―τρόπος του λέγειν― φωτογραφίες.
? Tο κάναμε κι αυτό, χάρη στην ευελιξία του γραφείου Tύπου της BMW, για να βρεθούμε
επιτέλους καθ? οδόν προς βαυαρικήν ύπαιθρον με το συμπαθέστατο Γερμανό υπεύθυνο δημόσιων
σχέσεων παραπλεύρως στην? εμπειρία της ζωής του. Έλα όμως που λογαριάζαμε χωρίς τον
ξενοδόχο ―ή μάλλον τους χιλιάδες ξενοδόχους που περίμεναν τις ορδές των Γερμανών για το
σαββατοκύριακο― με αποτέλεσμα το απόλυτο χάος στις άουτομπαν γύρω από το Mόναχο. Kι εκεί
που μετά δίωρων βασάνων φτάνουμε στο Πετερχάουζεν, όπου υπήρχαν γραφικά δρομάκια για
φωτογραφίες, ορίστε και η καταιγίδα. Στη Γερμανία μόνο ο νόμος του Mέρφι δεν ευθύνεται
για τον καιρό, οπότε ψυχραιμία. Mέχρι που χτυπά το κινητό του συνοδηγού: «Πρέπει να
επιστρέψω στο γραφείο», επισημαίνει. Tι κάνουμε λοιπόν; Ξανά πίσω στο Mόναχο. ¶λλη μία
ώρα μποτιλιάρισμα. H ώρα έχει πάει δύο, μένουν άλλες τρεις για να γίνει η δουλειά, κι
ακόμη δεν έχει βγει ένα σλάιντ ούτε κι έχουμε καταλάβει τι πάει να πει SMG. H λύση είναι
μία: καθαρισμός του αυτοκινήτου με χαρτί κουζίνας και φωτογράφιση στο ολυμπιακό στάδιο
υπό καταρρακτώδη βροχή. Aπό το κυλινδρικό κτίριο της BMW χαράσσεται νέα διαδρομή στο
σύστημα πλοήγησης, βορειοανατολικά αυτή τη φορά. Tο μποτιλιάρισμα είναι κι εκεί
ανυπόφορο.
? Aντί να τρώω τα νύχια μου παίζω με τα χειριστήρια του κιβωτίου σε ένα διαρκές stop &
go. O καιρός ανοίγει. Tο κέφι φτιάχνει, τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν (με προσοχή γιατί η
polizei καραδοκεί), το SMG II ενθουσιάζει. Ώρα για επιστροφή, στις τέσσερις, ενώ
βρίσκομαι μόλις 60 χιλιόμετρα από τη Xάιντελμανστρασε όπου πρέπει να παραδοθεί η M3.
Bρίσκω αδιέξοδο δρομάκι, κάνω δύο μετρήσεις 0-400 μ. με το φορητό VC2000 και ρυθμίζω το
navigator, το οποίο, με το που φτάνω στο Mόναχο, τίθεται εκτός. Kαι τώρα; Eίμαι χαμένος,
μονάχος στο Mόναχο, σχεδόν έξαλλος, στο τιμόνι μιας M3 που με φτιάχνει να οδηγήσω όσο
τίποτε άλλο! O μηχανισμός επιβίωσης πυροδοτείται και έπειτα από μισή ώρα
αποπροσανατολισμένης περιήγησης βρίσκω την αντιπροσωπεία της BMW. H ώρα είναι πέντε. Θα
βρω ταξί εγκαίρως για να προλάβω το αεροπλάνο, όταν το αεροδρόμιο είναι από την άλλη
πλευρά της πόλης και τα πάντα μποτιλιαρισμένα; Προλαβαίνω να ρίξω μια τελευταία ματιά
στον υπολογιστή ταξιδιού, τον οποίο είχα μηδενίσει το πρωί. Tο LCD τα λέει όλα: 6:40?
οδήγησης, 226 χλμ., 34 χλμ./ώρα, 19,9 λίτρα/100 χλμ. Kαι τουλάχιστον 1.500 αλλαγές
ταχυτήτων, θα προσθέσω. Tι καλά να είχαν γίνει στο Xόκενχαϊμ?_ A. T.